"ธรรมปฏิบัติ" ที่แท้จริง...ยิ่งศึกษา ยิ่ง "ลด ละ เลิก"
ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ยึดติด ไร้รูปแบบ ไร้ตัวตน
ยิ่งฝึกจิตให้มาก...ยิ่งสงบเย็นและเป็นสุข
ผู้ประพฤติธรรมใด...ที่ยิ่ง "ปฏิบัติมาก...ยิ่งยึดมาก"
มีรูปแบบมาก...ติดตัวตน ติดเขา ติดเรา ยึดมั่นถือมั่น
ยิ่งฝึกมากเท่าไหร่...ยิ่งเพิ่มอัตตามากขึ้นเท่านั้นเป็นทุกข์
ไม่ถือว่าเป็น...การปฏิบัติธรรมที่ถูกต้องตรงตามจริง
เพราะ "การปฏิบัติธรรม" ที่แท้นั้น "ยิ่งรู้มาก ยิ่งปล่อยวาง"
จิตจะสงบนิ่ง...ไร้ตัวตน...ปล่อยทุกสิ่งและวางทุกอย่าง
นี้คือ...วิถีทางแห่งธรรมอันประเสริฐของพระพุทธเจ้า
ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ยึดติด ไร้รูปแบบ ไร้ตัวตน
ยิ่งฝึกจิตให้มาก...ยิ่งสงบเย็นและเป็นสุข
ผู้ประพฤติธรรมใด...ที่ยิ่ง "ปฏิบัติมาก...ยิ่งยึดมาก"
มีรูปแบบมาก...ติดตัวตน ติดเขา ติดเรา ยึดมั่นถือมั่น
ยิ่งฝึกมากเท่าไหร่...ยิ่งเพิ่มอัตตามากขึ้นเท่านั้นเป็นทุกข์
ไม่ถือว่าเป็น...การปฏิบัติธรรมที่ถูกต้องตรงตามจริง
เพราะ "การปฏิบัติธรรม" ที่แท้นั้น "ยิ่งรู้มาก ยิ่งปล่อยวาง"
จิตจะสงบนิ่ง...ไร้ตัวตน...ปล่อยทุกสิ่งและวางทุกอย่าง
นี้คือ...วิถีทางแห่งธรรมอันประเสริฐของพระพุทธเจ้า
~ ธัมมวิชชา ภิกษุณี ~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น